Nicedir bir kuyunun dibinde . Bir ses düşsün diye bekledim içime. Belki kuyuya atılmış Yusuf’tum; tutundum sessizliğin ince ipine… Belki Yusuf değil, ben bir kuyuydum; Yusuf kendi düştü benim içime. Ben Yusuf’un düşünde gördüğü suydum; aktım Yusuf’un gözlerinden, düştüm kendi içime…
Bir gün aynı cümlenin iki öznesi olana dek,kalemim senin.
Ellerim senin... Ama sus açık etme kendini,sırrına kimse ermesin!...
Diğer 160 aboneye katılın
haletiruhaniyem 